Gdańsk na rycinach Johanna Carla Schultza

23 ryciny Gdańska – Johann Carl Schultz

Johann Carl Schultz (1801-1873). Gdańszczanin od urodzenia do śmierci. Społecznik, pedagog, malarz, grafik.

Johann Carl Schultz rycina kościoła św. Brygidy w Gdańsku — **Kościół św. Brygidy**

Johann Carl Schultz rycina kościoła św. Bartłomieja w Gdańsku — **Kościół św. Brygidy**

Szymon Mamok

Jeden komentarz

John Keith Kracha

7 lutego 2024 o 19:16 Odpowiedz

I am so proud to be the great-grandson of Johann Carl Schultz! Thank you so much for this site as it includes several images unseen before. We were honored by being present at the portrait of our ancestor in Malbork in 2009. Our personal guide, Katarzyna Czaykowska, provided insight and historical signicance to our family.

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

To stare miasto polsko-niemieckie, wyniosłe, uparte, przekorne, a przecie roztropne, uczciwe i wierne, wszak to była świetna perła w koronie dawnej Rzpltej. Była arcyważna placówka terytorjalna i gospodarcza dawnej Polski, jedno z głównych w niej ognisk najtęższego mieszczańskiego żywiołu niemieckiego, okazowy punkt przyjaznego zetknięcia się dwóch wielkich narodowości sąsiedzkich i pokojowego przystosowania się pracowitej, prawej, wiernopoddańczej niemczyzny do opiekuńczych rządów polskich.

Szymon Askenazy
Gdańsk a Polska (1923)

Mimo tych wszystkich łask
i dobrodziejstw Gdańsk nie był nigdy wiernym synem ojczyzny. Przeciwnie historja Gdańska, w okresie ponownej przynależności jego do Polski, to jeden szereg zatargów, nieporozumień,
a wreszcie otwartych buntów i wojny, które Rzeczpospolita musiała prowadzić z niesfornym i buntowniczym miastem. Zapytać tylko trzeba, dlaczego Gdańsk – mając rozległe przywileje, swobody i możność nieskrępowanego rozwoju – wciąż głowę hardo podnosił i myślał o zdradzie Rzeczypospolitej. Zdaje się, że jedyną przyczyną była zbyt wielka dobroć ze strony państwa i rządu. Bo przedtem w ciągu całego jarzma krzyżackiego, trzymany żelazną dłonią, nie myślał nigdy o buncie, a choćby tylko o wyraźnym nieposłuszeństwie. Dalszym powodem wszystkich zatargów i buntów było także niemieckie mieszczaństwo Gdańska. Miasto to zostając półtora wieku pod jarzmem krzyżackim, straciło swój polski nawskróś charakter. Niemcy forytowani na każdym kroku przez zakon, zaczęli tu napływać szeroką falą i osiedlać się, zmieniając jego charakter. Oni to właśnie byli duszą wszystkich niepokojów i zdrad. I mimo całego ucisku ze strony zakonu, a wielkich swobód od Polski, ta garstka ciążyła zawsze do Niemców.

Franciszek Klein
Gdańsk. Wrota Korony Polskiej (1921)

Zobacz również

Państwowy gród gdański – 970 czy 1050?

Święty Wojciech. Modus operandi nawracanych Prusów (997 r.)

ORP Błyskawica H34 (1953-56)

Jeden komentarz

John Keith Kracha

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi